“Hé wethouder, ken jij niet iemand?”. “Ja, hoor wel een paar”. “Haha, niet te bijdehand, hè“. Met Marlous kun je tenminste normaal praten. “Nee, serieus ken je niet iemand die wat weet over toegankelijkheid voor gehandicapten. Ik wil Breda Barst toegankelijk maken”. Dat kan er maar een zijn. Dan moest ze Marcel hebben van Breda Gelijk. “Ik link jullie wel ff per mail”. En zo kwam het er van dit jaar bij Breda Barst. Doet ze goed die Marlous. Vorig jaar MiniBarst toegevoegd, dit jaar heeft ze de gehandicapten een mooie plek gegeven. Zo brengt Breda Barst het samen.
Zo, er zijn weer wat Hollanders tevreden. Er zijn weer wat formuliertjes getekend. Ik hoop dat u ook tevreden bent. In ieder geval van harte gefeliciteerd met dit feestelijke moment. En als gezegd is dit geen einde van een programma maar het begin. We gaan samen lol maken en genieten van al het moois dat Breda heeft te bieden. Zo sloot ik afgelopen woensdag de ondertekeningsceremonie van de participatieverklaring af. En zo ongeveer opende ik hem (gesproken woord telt):
“Even opnieuw kennis maken, wethouder”. De zoveelste die zich afgelopen week meldde. Haast niet meer bij te houden zo hard gaat het ineens. Het lijkt wel of alle ambtenaren om mij heen afgelopen maanden een nieuwe functie hebben gekregen. De ene na de andere begint aan een nieuwe klus. En ze hebben er zin in. Na drie jaar is het daar dan plots. De dynamiek op het stadskantoor waar we naar op zoek waren. Doen wat nodig is, doen wat goed is voor de stad, doen waar je energie van krijgt; in plaats van vast zitten aan je functie, afdeling en je visitekaartje.
Het politieke seizoen is weer begonnen. Exact 201 dagen voor de verkiezingen kwam, zaterdagavond, de gemeenteraad informeel bij elkaar. Even bijpraten over de vakanties en natuurlijk alvast wat zaken op tafel leggen bij elkaar. Het wordt ook een bijzonder seizoen. Dat is niet alleen vanwege de naderende verkiezingen. Minstens zo spannend is het nieuwe vergadermodel, BOB. Dat staat voor Beeldvorming, Oordeelvorming en Besluitvorming. Een bestuurlijke innovatie voor Breda. Alles in de raad wordt anders en beter. Ook voor de Bredanaars.
Een van de 10 dingen die je moet doen om gelukkig te worden, verhuizen naar Noorwegen. Die tip kwam binnen via Twitter, net toen ik halverwege dat land ergens in Trondheim aan een pint lokaal gebrouwen bier zat. Ik kon me er alles bij voorstellen. Zeker toen de dagen die volgden Twitter volstroomde met bagger over een kernoorlog met Noord Korea en rassenrellen in Amerika. Waarom zou je terug willen naar al die ongein en de niet te bevatten rassenhaat. Een weekje thuis in Breda en je weet het weer.
“Wow, wow, twee moestuintjes!!”. Ze was helemaal door dolle heen. Het Nationaal Fonds Kinderhulp deelt dit jaar 300 zomerpretpakketten uit. Daarin zit echt van alles. Van moestuintjes, kleurboeken, spelletjes tot een paar mooie dagtrips naar bijvoorbeeld de Efteling. De pakketten zijn bedoeld voor kinderen die niet op vakantie kunnen omdat het gezin in armoede leeft. 48 van de 300 pakketten komen terecht in Breda. Dat pakket geeft de zomervakantie net dat beetje extra.
Afgelopen anderhalf jaar fietste ik, als wethouder Wijkenzaken, elke maand een buurt in. Met mij mee fietsten raadsleden, journalisten en geintereseerde Bredanaars. We gingen op zoek naar positieve energie van mensen die iets doen voor hun buren, buurt, wijk of dorp. Onbaatzuchtig en liefst zonder al te veel bemoeienis van ons als gemeente. Fantastische ontmoetingen werden het, waar ik hier menig blog over heb geschreven. Ontmoetingen ook waar ik veel goede moed en een nog positiever mensbeeld aan heb over gehouden. Wat zijn er toch veel toffe mensen met een gouden hart in onze stad.
Als nieuwbakken wethouder vroeg ik directeur van het IMW, Jeroen Berkhout: Waar bemoei je je mee?”. Niet omdat hij zich perse met mijn zaken bemoeide hoor. Nee, hij sprak steeds over bemoeizorg. “Rij vooral eens een dagje met onze mensen mee”. Ik dacht er aan terug afgelopen donderdag bij het 50 jarige bestaan van IMW.
Soms word je echt verrast als wethouder. (jaja spellingscontrole, met twee rr-en). Ik moest iets komen doen bij de aftrap van een wijkplatform, in de Blauwe Kei. Een heel rustige wijk waar iedereen prettig woont en verder niet zo veel reuring is. Er was al tien jaar geen wijkraad of iets dergelijks meer. Ook niet nodig blijkbaar. Want, denkend aan de Blauwe Kei zie je tevreden mensen
rustig door het leven gaan. Met niet al te hoge verwachtingen over opkomst en organisatiegraad reed ik dus die kant op. Staan er zo’n 200 mensen op het Erasmusplein. Kei-gezellig en super gemotiveerd allemaal.
Een week of twee geleden liep ik, als wethouder Bouw en Woning Toezicht een paar uur mee met Dorian, een van onze bouwinspecteurs. Hij bezocht de bouw van de evenementenhal op Breepark. Wat een complex wordt dat, zeg. Een gigantische grote hal met daarnaast nog eens drie verdiepingen aan eetgelegenheden, een bowlingbaan bovenop en een indoor kinderspeelplaats er tegenaan. Redelijk complex om te bouwen. Onze bouwinspecteurs zijn er dan ook regelmatig te vinden, om de bouw goed te volgen.