PLEEGVADERS

Woensdagmiddag had ik een leuk lunchgesprek met Paul en Bennie, twee pleegvaders. Ze zagen de reclame voor ‘Het vergeten kind’ op tv en meldden zich direct aan. Al langer hadden ze een kinderwens. Adoptie is dan een logisch eerste gedachte. Dat er ook in Nederland zelf zoveel kinderen op zoek zijn naar lieve zorgzame ouders hadden ze tot dan toe niet beseft. “Als we daar een steentje aan bij kunnen dragen is dat natuurlijk fantastisch”.

Pleegouder word je eigenlijk vrij eenvoudig. Er is uiteraard wel een zorgvuldige screening. Maar als je normaal genoeg bent kom je daar wel doorheen. Vervolgens volgt een aantal trainingen en als je voldoet kom je op de lijst. Zodra er een kind is dat mogelijk bij je past wordt de match gemaakt. Uiteraard sta je er dan niet alleen voor. Vanuit bijvoorbeeld Juzt of WSG word je goed begeleid. Je kan daar altijd terecht voor advies en ze komen regelmatig langs met een luisterend oor. Geen reden dus voor paniek als je het even niet meer weet.

Paul en Bennie zijn superblij met hun twee pleegzoontjes. De liefde en zorgzaamheid spatten er vanaf. Niet alleen voor de jochies zelf. Zoals ze begripvol spraken over de natuurlijke ouders zegt genoeg. Alle ruimte voor contact met hun kind. In het volle besef dat het voor de toekomst van de jongens belangrijk is om te weten waar ze vandaan komen. En dat het niet was uit een gebrek aan liefde dat ze bij hen zijn weggehaald.

En die jochies zelf. Ach, die maakten goed misbruik van het bezoek van de wethouder. De oudste (3,5) snoepte even snel twee worstenbroodjes, gehaktballetjes en koekjes weg van tafel. De boef zat zichtbaar lekker in zijn vel met die grote pretoogjes van hem.

Je gunt toch elk kind een tweede kans. Als je ook maar even de tijd en ruimte hebt, denk er dan eens serieus over na. Wat mij betreft is het niet alleen deze week, de week van de pleegzorg. We maken er gewoon een jaar van in Breda en omgeving. Net zo lang tot er meer pleegouders zijn dan pleegkinderen.