‘He, wethouder mag jij wel door van de SP?’ Tja, je ontkomt ook in Breda niet aan het gezeur. ‘Wat vind jij er eigenlijk van, van dat boek en Jan en dat gedoe?’. Ik vind het intern geneuzel. Natuurlijk moet de partij mee veranderen met de tijd. Het is 2017. Dat er spanning zit op de snelheid waarmee dit gebeurt is logisch en gezond binnen een partij. Daar moeten we niet te rigide in zijn. Maar het is vooral een interne kwestie. Papier is geduldig. De strijd voeren we buiten op straat. En daar heeft Ron gelijk in. Daarom was ik afgelopen weekend met Burendag en ‘Cultuurplein” weer lekker buiten. Want daar is het te winnen. Elke dag weer, ook voor bestuurders.
In elke buurt en op elke straathoek gebeuren mooie dingen. Elke wijk is op zijn eigen manier bezig met het goede te doen. In Princenhage gebeurt dat met eigen gemaakte paprikasoep, in het Ginneken met een Chablis-tje. Sonsbeeckpark doet het met een IVN-wandeling, in Kesteren met een Cambodjaanse dans. En in de Roggeveenstraat met een potje bier. Prachtig toch. Het verschilt wat in de uitvoering maar in de kern van de zaak zijn ze gelijk. Met buren samen maken we er het beste van.
In Princenhage onderhouden ze inmiddels 5000 m2 openbaar groen. 700 m2 is door de buren voorzien van 300 bloembollen per vierkante meter. 210.000 bollen!!! Ik had haar wel willen zien staan 6 jaar geleden. In haar eentje voor de grote shovel die de kaalslag zou uitvoeren. “Je belt maar naar de gemeente maar jij rijdt geen meter meer verder’. Met resultaat. De buurt regelt het nu met zijn allen zelf. En hoe! De wijk ziet er echt mooi uit. En met de plannen voor de plukroute er door heen wordt het alleen maar mooier.
De vraag wat mooi is, leidt altijd tot discussie en heus wel eens tot een ontevreden buurvrouw of –man. Dat lossen ze dan onderling op. De gemeente is eigenlijk alleen nog maar nodig voor het gereedschap en het ophalen van het snoei-afval. Geef mensen het vertrouwen en de middelen en ze doen het gewoon. Dwars door heel Breda krijgen we zo mensen in beweging.
En voor dat vertrouwen en die ruimte krijg je veel terug. Mooie wijken, veel meer sociale contacten, verrassende samenwerking en soms iets lekkers. Zoals van de concierge van de Dr. De Visserschool; heerlijk ingemaakte rode kool uit de moestuin van groep 5. Die onderhouden ze sinds kort samen op initiatief van een buurvrouw. Die was dat stukje groen tegenover de ingang zat. Een griebus was het jarenlang. Nu is het een strak onderhouden tuin waar de buurt samenkomt en stiekum veel van die concierge leert, over hoe je dat eigenlijk doet zo’n rode kool kweken en inmaken.
Wat mij betreft is het elke dag burendag. En zo lang er een morgen is gaan we ook door met dat goede werk. Met net zoveel bezieling als waarmee de gemengde Bredase koren dat opzwepende strijdlied, eens zal de tijd winnen, (helaas geen YouTube-filmpje) zongen afgelopen zondag tijdens Cultuurplein.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!