POLEN IN BREDA

“Kocham cię tak, jak??? jak ptaka ptak”. Het begin van het refrein van het eerste poolse liedje dat ik leerde. 22 jaar geleden begeleide ik een aantal uitwisselingen tussen Poolse en Nederlandse scholieren. Rond het kampvuur gaat dat uitwisselen snel, door sterke verhalen, gedeelde helden als indertijd voetballer Wlodi Smolarek en door samen zingen van liedjes. Sindsdien heb ik altijd een zwak gehad voor Polen. Zo begon ik zaterdag de bijeenkomst van stichting pro polonia.

Ik ben er meerder keren geweest. onder andere Warschau, Krakow, Lublin, Zakopane en die mooie bergen van de Tatra. Het bedwingen van de Giewont staat nog altijd hoog op mijn lijst van overwinningen op mijn hoogtevrees. Maar dat terzijde. Polen zijn een mooi volk en het is een prachtig land. Ik was dan ook blij verrast toen ik naar Breda kwam. Breda heeft ook wat met Polen. We zijn door ze bevrijd en er zijn er toen veel blijven wonen. We hebben ook een goede stedenband met de Poolse stad Wroclaw. De laatste jaren is er weer een grote groep Polen die hier komen werken. De Poolse gemeenschap groeit snel. En ze zijn er niet alleen voor het seizoen. Veel settelen zich ook in Breda en stichten hier een gezinnetje. Ze zijn welkom. Polen en Breda hebben immers wat met elkaar.

Er wonen per 1 januari 2017, 2.384 ‘seizoensarbeiders’ uit Oost Europa in Breda. Daarvan zijn de meeste uit Polen. Net zoals met alle nieuwkomers is het voor hen ook even zoeken. Alles begint ook voor hen met taal. Goed dus dat Stichting ProPolonia er nu is om ze daarbij te helpen. Hoe balanceer je op die magische grens? Door behoud van je eigen indentiteit en toch opgaan in de nieuwe wereld waarin je terecht bent gekomen. antwoord leek op het oog wat tegenstrijdig. Maar het goed kennen van de eigen Poolse achtergrond en het beheersen van de taal van je ouders is belangrijk. De documentaire ‘Magische Grens’ van Hanna Buda komt vast snel uit.

Ze vertaalden het refrein voor me: ik hou van jou, hoeveel?!?, als een vogel van een vogel. Mooi toch, ik voelde het toen al.