ECHT

Al even geleden, bij zijn vertrek, gaf een topambtenaar mij een boek mee als dank voor de samenwerking. ‘Echt’ heet het, van Arjan Eleveld. Een mooie verhandeling over de dynamiek aan bestuurstafels. Gekonkel in een tijd waarin we juist moeten zoeken naar antwoord op de grote vraagstukken waar we voor gesteld zijn. Geld kan niet het doel zijn. Dat is slechts een middel op weg naar iets anders. Ik moest er aan denken bij mijn werkbezoek aan de Raad voor de Kinderbescherming (de Raad) afgelopen week. Niet het belang en het ego van de bestuurders en aandeelhouders moeten vooropstaan. Met die bril op bezien, doen ze het goed bij de Raad. Jammer dat in Nederland het sturen op geld tot kunst is verheven.

Toen de wachttijden onverwacht snel opliepen vorig jaar zette de Raad een tandje bij. Extra mensen liepen het gat dicht. Vervolgens werd hen niet allemaal de wacht weer aangezegd. Nee, ze bleven. Dat geeft lucht. Lucht om ook eens om je heen te kijken. Lucht om kennis te maken met andere partijen in de jeugdhulp. Lucht ook om kennis te delen met andere mensen in het werkveld. Dat helpt natuurlijk enorm om de zorg voor het kind te verbeteren. Want daar was het immers allemaal om te doen. Hulp nabij, snel, op maat en minder bureaucratisch.

De Raad gaat zich ook anders organiseren. Meer aansluitend op lokale en regionale behoeften en werkwijzen. In zelfsturende teams, zonder al die dure tussenlagen van managers, zoeken ze contact met jeugdteams, Centrum jeugd en Gezin en wijkteams en Veilig Thuis. Je voelde het enthousiasme van de medewerkers voor die werkwijze. Doen wat ze het liefste doen: kinderen en ouders helpen.

Net dat beetje lucht en vertrouwen in deskundigheid van medewerkers maakt dus veel positiviteit en energie los. De kost gaat soms voor de baat uit. Ik hoop echt dat bestuurders aan al die tafels van ze dat ook zien. Wat minder geloven in aanbesteding, afknijpen en euro’s tellen.

Innoveren en transformeren zit niet in je portemonnee, maar tussen je oren